Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

Περνά περνά η μέλισσα..



Γιατί συνήθως εκεί που όλα κυλάνε ρολόϊ, θέλουμε το κατιτίς μας ,το κατι παραπάνω? Στην περιπτωσή μου κατάλαβα ότι αυτό το κλισεδιαρικο βιολογικό ρολόι δεν είναι καθόλου κλισεδιάρικο. Είναι αληθινό και κάθε φορά που βγαίνει ο κούκος (το δικο μου ρολοι είχε και κούκο ναι!) σου αστράφτει μια και σε ρωτάει? " Εσυ πότε θα γίνεις μανα?"
Και έγινα.Μου πήρε 6 μήνες για να κρατήσω θετικό τεστ και άλλους 9 απίστευτους μήνες κατά τους οποιούς κοιτούσα σαν χάνος όλες όσες λέγανε ότι η εγκυμοσύνη είναι η ωραιότερη περιοδος μπλα μπλα...Μιλάμε για 9 μήνες απόλυτου άγχους:θα βγούν οι εξετάσεις καλές?,θα γεννηθεί καλά το μωρό?, μέτρησε τα δαχτυλάκια του σωστά ο γιατρός? πώς θα γεννήσω? πόσο πονάει? Πως θα είναι τελος παντων? Προσθέστε καούρες, δυσπεψία, λιποθυμικές τασεις απο έντονη και ξαφνική πείνα ,έλλειψη τσιγάρου, καφέ , αυπνίες ,υπνηλίες ,πρωτες κινήσεις του μωρού( χαριτωμένες, δε λέω)που με τον καιρό γίνονται σουβλιές και νομίζεις ότι πρωταγωνιστείς στο Alien και προς το τέλος μια απιστευτη εικόνα μεταξύ ανάποδου χριστουγεννιάτικου δέντρου-βάρκα όπου η παραμικρή απλή κίνηση είναι γολγοθας - το να αλλάξεις μεριά στο κρεβάτι ας πουμε-.
Και ένα πρωί γέννησα. Και κατάλαβα ότι αυτό το κάτι παραπάνω είναι τα πάντα. Θα είναι τα πάντα ,όπως και το δεύτερο μου παιδί (στο οποίο ήμουν απίστευτα χαλαρή ) γιατί συνειδητοποιεις ότι πριν απο το να αποκτήσεις παιδί δεν έκανες απολύτως τίποτα έστω κι αν νόμιζες ότι έκανες παπάδες.
Ξεχνάς για καιρό ,δουλειά, προσωπική ζωή , τη ζωή που έκανες γενικώς ... Βye Bye ανεμελιά, ο κόσμος σου περιστρέφεται γύρω απο κολικούς,πρώτα δόντια ,χαμόγελα, παιχνίδια και μαλακούς κύβους! Κι όμως είναι συναρπαστικό ,κάθε μέρα είναι διαφορετική, έχεις ένα τεράστιο λόγο να γυρνάς σπίτι ,να ξυπνάς το πρωί να πας στη δουλειά, και να περιμένεις να ρθει η Κυριακή για να περάσεις περισσότερο χρόνο μαζί τους.
Ναι έγινα μάνα, και γελάω όταν ακούω "μαμααααααααααααααααααα" τουλάχιστον είκοσι φορές για να :βαλω νερο/φαγητο/φτιαξω ένα παιχνίδι/να βρώ ένα παιχνίδι/διαβάσουμε βιβλίο,/σ'αγαπάω/τίποτα,έτσι σε φώναξα(το τελευταίο είναι καινούριο)
Μη βαριέστε να παίξετε με τα παιδιά σας, μην απαντάτε στο "γιατί " τους με το "γιατί έτσι λέω", Θέστε όρια ναι , αλλά μην είστε υπερβολικοί (έχω δει απίστευτες συμπεριφορές ), θυμηθείτε ότι δεν είναι κατ'εικόνα και καθ'ομοίωση ,δεν μπορουν να γίνουν όλα όσα δεν γίνατε εσείς. Να τα επιβραβεύετε όταν κάνουν κάτι αξιέπαινο αλλά μη παρασύρεστε και πλέκετε εγκώμια για το βλαστάρι σας στους υπόλοιπους άμοιρους γονείς για το πόσο γρήγορα περπατησε,πόσες λέξεις λέει το λεπτό,αν εχει σπάσει το ρεκόρ στο παζλ ..Έτυχα προχθές με μια τέτοια μαμά και εκει που έχτιζα αμέριμνη τα κάστρα μου με την κόρη μου τσοουπ ήρθε και άρχισε -με τον γλυκό και συνήθη τρόπο-πιάνω κουβέντα-γιατί -βαριέμαι -και -θέλω-καπου-να-τα-πω-βρε-αδερφε-,να μου μιλάει για το πόσο έξυπνο και τέλειο είναι το παιδάκι της....
-" Η δικιά σου?" με ρωτάει
-" Τα συνηθισμένα,σαν ένα φυσιολογικό παιδί.." και εφυγα για βουτιά..και μετά με λένε ξινή..επειδή αρνούμαι να μιλάω μόνο και μόνο για να μιλάω.. σε άσχετους..για τα παιδιά μου..μπορεί και να ειμαι...:))
( ποιό ήταν το θέμα μας? i 've told you i will be rambling on things :P)

Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010

ΓΑΜΟΣ (βεβαίως βεβαίως)



Οι περισσότερες γυναίκες σ άυτον τον πλανήτη ,και ιδιαίτερα στην Ελλάδα, μεγαλώνουν -νομίζω οτι τα μυνήματα ξεκινάνε πριν τον απογαλακτισμό- με την ιδέα του γάμου και της οικογένειας. Οk το δεύτερο είναι και βιολογικό θέμα αλλά δεν υπάρχει κοριτσάκι που να μην έχει σκεφτεί την ημέρα του γάμου της. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο όλες ονειρεύονται περισσότερο τη μέρα του γάμου , αντε και το ταξίδι του μέλιτος,που μεταξύ μας ποτε δεν κατάλαβα γιατί λέγεται έτσι,ίσως φταίει το γεγονός ότι δεν πήγα καπου εξωτικά με πισίνες, καμήλες και σιάτσου στην παραλία.
"ΘΑ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙΣ",(αυτό γίνεται ούτως ή άλλως), "ΘΑ ΒΡΕΙΣ ΕΝΑ ΠΑΛΙΚΑΡΙ ΟΜΟΡΦΟ" (το 80% των Ελληνίδων μαμάδων εδώ συμπληρώνουν και το "πλούσιο" ,) "ΘΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙΤΕ" (εδώ πάντα ρωτούσα ΓΙΑΤΙ?) "ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΠΡΕΠΕΙ"(αποσιωπητικα) .... "ΕΕ ΘΑ ΚΑΝΕΤΕ ΚΑΙ ΕΝΑ ΔΥΟ ΠΑΙΔΑΚΙΑ" (εδώ ο αριθμός εξαρτάται απο τον ήδη υπαρχων αριθμό παιδιών στην οικογένεια της κοπέλας, αλλά και απο το πόσο πρόθυμη έιναι η γιαγια-to be να μεγαλώσει εγγόνια)
Έτσι μεγάλωσα και εγώ, παρόλου που συνέχιζα να κάνω την ερώτηση "ΓΙΑΤΙ?" ενώ είχα μεγαλώσει. Στα 28 μου λοιπον μετά από μια φλασιά-έτσι το λέω εγώ- βρήκα ένα παλικάρι όμορφο,που το ήξερα από το σχολείο ακόμα, όχι πλούσιο, γιατί η μαμά μου ευτυχώς άνηκε στην εξαίρεση του 20%, και παντρεύτηκα ,γιατί έτσι έπρεπε. Όταν πλησιάζεις τα 30,νομίζεις ότι έχεις βαρεθεί τα ποτά τα bar και τα ξενύχτια και ήδη συγκατοικείς το βλέπεις σαν μια φυσική κατάληξη και εσύ αλλά και ο υπόλοιπος οικογενειακός περίγυρος.Γιατι αλλιώς, τί στο διάολο κάνεις μαζί του ε? Στην αντίθετη περίπτωση φαντάζεσαι τον εαυτό σου γριά, γεροπαράξενη με καμια δεκαριά γάτες τριγύρω και εμένα μου άρεσαν πάντα τα σκυλιά. Το κανα λοιπόν ,όχι απο κεραυνοβόλο έρωτα αλλά σίγουρα απο αγάπη,και επειδή το θέλαμε και οι δυο, απλά και όμορφα χωρίς πολλές και χρονοβόρες προετοιμασίες
-"Καλά είσαι τρελή!?! Πότε θα τα προλάβεις όλα σε εναμιση μήνα?!? και απαντούσα πάντα με απορία " γιατί όχι?"
Εντάξει για να είμαι ειλικρινής ήταν όμορφα..λίγο στη φάση που βγήκα με το νυφικό απ το σπίτι και χειροκροτούσαν ένοιωσα σαν καρναβαλάκι και ήθελα να φωνάξω σκαστε,αλλά ευτυχώς κράτησε λίγο. Μετά στην εκκλησία μούδιασαν τα πόδια μου και διψούσα αλλά και αυτό πέρασε γρήγορα, επειδή είχε άλλο γάμο στο καπάκι και ο παπας βιαζότανε..και φυσικά αλυσιδωτες και ρητορικες σκεψεις: ..Aυτό ήταν? παντρεύομαι?οχι κορίτσι μου έχεις ήδη παντρευτεί αφου υπόγραψες ...άρα είναι θέμα τελετής απο δω και πέρα ..οκ θα τελειώσει κι αυτό... άντε να πάμε στο παρτυ μετά ,,γαμώ το θέλω να καπνίσω ενα τσιγάρο και να πιω λίγο κρασί..λευκό ,αυτό εδω το κόκκινο που δίνουν είναι σαν μαυροδάφνη...Λοιπόν κοριτσακί τέλος, παντρεύτηκες, και τί έγινε? Δεν αλλάζει τίποτα.. Ισως και αυτος σκεφτόταν το ίδιο ,γιατί κοιταζόμασταν κλεφτά και είμασταν ένα βήμα πριν ξεσπάσουμε σε γέλια, ίσως όλοι στη φάση αυτη σκέφτονται τα ίδια..who knows?
Πάντως μετά την ευφορία και την ανεξήγητα καλή διάθεση που έχεις για περίπου μια βδομάδα μετά (ίσως παίζει ρόλο και ότι το χρήμα ρέει ΚΑΝΟΝΙΚΑ και κυριολεκτικά απο το πουθενά) όλα βρήκαν τον παλιό γνώριμο ρυθμό της συγκατοίκησης..Πέρα απο μια βέρα στο δεξί δεν άλλαξε τίποτα ή ισως να άλλαξε κάτι προς το καλύτερο: κάναμε όνειρα , κοινά (τις περισσοτερες φορες) μέχρι που μου ήρθε η επόμενη φλασια-την ξαναλεω εγώ: ΠΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΩ ΜΑΝΑ?!? αυτο όμως είναι θέμα απο μόνο του!!:))Stay tuned..;)