Το έιχε γράψει η μυριαμκέι στο τουίτερ, το αγάπησα αμέσως. Συμπυκνωμένη φιλοσοφία ζωής που φροντίζουν να μας πλασάρουν από μικρά.
''Κοίτα γύρω σου και να είσαι ευχαριστημένη με αυτά που έχεις''. Μα είμαι. Δεν ξέρω ποιόν πρέπει να ευχαριστήσω για αυτά,αλλά μόνο που είμαι ζωντανή ακόμη και χαίρομαι τη ζέστη, το κρύο, ένα πιάτο νόστιμο φαγητό, ένα ωραίο βιβλίο,τη μουσική και το βασικότερο: έχω δύο λόγους να ξυπνάω το πρωί και να θέλω να σηκωθώ από το κρεβάτι. 'Εχω δύο λόγους που είναι τα χαπι μομεντς που σκέφτομαι όταν πέφτω για ύπνο.Εχω παιδιά.
Καποιοι όταν γίνονται γονείς, βάζουν πάνω απ'ολα τα παιδιά τους. Πάνω από τη δική τους ψυχική ηρεμία, τα θέλω τους και σίγουρα τον εγωϊσμό τους.
Εγώ δυστυχώς μάλλον δεν έμαθα να τα ξεχωρίζω. Οταν λοιπον υψώνεις τα θέλω σου σαν ανθρωπος, γίνεσαι αυτόματα κακός γονιός; Πρέπει να σκύψεις το κεφάλι και να κάνεις το σωστό; Να δείχνεις ικανοποιημένος από την προσωπική σου ζωή, ενώ δεν είσαι; Θα βοηθούσε η αυθυποβολή; Αν ξυπνάς δηλαδή το πρώι και λες εκατο φορές.''Δε θελω τιποτα αλλο στη ζωή μου, (οπως να ξαναλειτουργήσουν τα συναισθήματα σου ας πουμε , που εχουν πέσει σε χειμερία ναρκη) πιάνει;
Γιατί ''δεν είναι φυσιολογικό'' να σε πνίγει μια σχέση που εχει τελειώσει εδώ και χρόνια αλλά φοβόμαστε να τη λήξουμε; Γιατί ''ειναι φυσιολογικό'' να μένεις σε κάτι που απλά δεν σε κάνει ευτυχισμένη μόνο και μόνο επειδή έχεις κάνει δυο παιδιά; Γιατί τα παιδιά σου να μεγαλώσουν βλέποντας unhappy together τους γονείς τους; Aυτό σε κάνει αυτόματα ενάρετο; Θα κερδίσεις το φωτοστέφανο της μαμάς που υπέμεινε όχι βάσανα και κακουχίες, αλλά συναισθηματική κενότητα για χάρη των παιδιών της;Τί θα κερδίσω; πείτε μου να δώ αν αξίζει τον κόπο..
Να προσποιηθείς πώς όλα είναι εντάξει για να είναι όλοι οι υπόλοιποι ευχαριστημένοι;Να βάλεις μπροστά την λογική επιτέλους;
Αν μπορούσες να το κάνεις θα ήταν ευχή. Αν δε μπορείς είναι κατάρα.
Υ.Γ. όχι εγώ..ξέρετε, μια φίλη μου..
