Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

Περνά περνά η μέλισσα..



Γιατί συνήθως εκεί που όλα κυλάνε ρολόϊ, θέλουμε το κατιτίς μας ,το κατι παραπάνω? Στην περιπτωσή μου κατάλαβα ότι αυτό το κλισεδιαρικο βιολογικό ρολόι δεν είναι καθόλου κλισεδιάρικο. Είναι αληθινό και κάθε φορά που βγαίνει ο κούκος (το δικο μου ρολοι είχε και κούκο ναι!) σου αστράφτει μια και σε ρωτάει? " Εσυ πότε θα γίνεις μανα?"
Και έγινα.Μου πήρε 6 μήνες για να κρατήσω θετικό τεστ και άλλους 9 απίστευτους μήνες κατά τους οποιούς κοιτούσα σαν χάνος όλες όσες λέγανε ότι η εγκυμοσύνη είναι η ωραιότερη περιοδος μπλα μπλα...Μιλάμε για 9 μήνες απόλυτου άγχους:θα βγούν οι εξετάσεις καλές?,θα γεννηθεί καλά το μωρό?, μέτρησε τα δαχτυλάκια του σωστά ο γιατρός? πώς θα γεννήσω? πόσο πονάει? Πως θα είναι τελος παντων? Προσθέστε καούρες, δυσπεψία, λιποθυμικές τασεις απο έντονη και ξαφνική πείνα ,έλλειψη τσιγάρου, καφέ , αυπνίες ,υπνηλίες ,πρωτες κινήσεις του μωρού( χαριτωμένες, δε λέω)που με τον καιρό γίνονται σουβλιές και νομίζεις ότι πρωταγωνιστείς στο Alien και προς το τέλος μια απιστευτη εικόνα μεταξύ ανάποδου χριστουγεννιάτικου δέντρου-βάρκα όπου η παραμικρή απλή κίνηση είναι γολγοθας - το να αλλάξεις μεριά στο κρεβάτι ας πουμε-.
Και ένα πρωί γέννησα. Και κατάλαβα ότι αυτό το κάτι παραπάνω είναι τα πάντα. Θα είναι τα πάντα ,όπως και το δεύτερο μου παιδί (στο οποίο ήμουν απίστευτα χαλαρή ) γιατί συνειδητοποιεις ότι πριν απο το να αποκτήσεις παιδί δεν έκανες απολύτως τίποτα έστω κι αν νόμιζες ότι έκανες παπάδες.
Ξεχνάς για καιρό ,δουλειά, προσωπική ζωή , τη ζωή που έκανες γενικώς ... Βye Bye ανεμελιά, ο κόσμος σου περιστρέφεται γύρω απο κολικούς,πρώτα δόντια ,χαμόγελα, παιχνίδια και μαλακούς κύβους! Κι όμως είναι συναρπαστικό ,κάθε μέρα είναι διαφορετική, έχεις ένα τεράστιο λόγο να γυρνάς σπίτι ,να ξυπνάς το πρωί να πας στη δουλειά, και να περιμένεις να ρθει η Κυριακή για να περάσεις περισσότερο χρόνο μαζί τους.
Ναι έγινα μάνα, και γελάω όταν ακούω "μαμααααααααααααααααααα" τουλάχιστον είκοσι φορές για να :βαλω νερο/φαγητο/φτιαξω ένα παιχνίδι/να βρώ ένα παιχνίδι/διαβάσουμε βιβλίο,/σ'αγαπάω/τίποτα,έτσι σε φώναξα(το τελευταίο είναι καινούριο)
Μη βαριέστε να παίξετε με τα παιδιά σας, μην απαντάτε στο "γιατί " τους με το "γιατί έτσι λέω", Θέστε όρια ναι , αλλά μην είστε υπερβολικοί (έχω δει απίστευτες συμπεριφορές ), θυμηθείτε ότι δεν είναι κατ'εικόνα και καθ'ομοίωση ,δεν μπορουν να γίνουν όλα όσα δεν γίνατε εσείς. Να τα επιβραβεύετε όταν κάνουν κάτι αξιέπαινο αλλά μη παρασύρεστε και πλέκετε εγκώμια για το βλαστάρι σας στους υπόλοιπους άμοιρους γονείς για το πόσο γρήγορα περπατησε,πόσες λέξεις λέει το λεπτό,αν εχει σπάσει το ρεκόρ στο παζλ ..Έτυχα προχθές με μια τέτοια μαμά και εκει που έχτιζα αμέριμνη τα κάστρα μου με την κόρη μου τσοουπ ήρθε και άρχισε -με τον γλυκό και συνήθη τρόπο-πιάνω κουβέντα-γιατί -βαριέμαι -και -θέλω-καπου-να-τα-πω-βρε-αδερφε-,να μου μιλάει για το πόσο έξυπνο και τέλειο είναι το παιδάκι της....
-" Η δικιά σου?" με ρωτάει
-" Τα συνηθισμένα,σαν ένα φυσιολογικό παιδί.." και εφυγα για βουτιά..και μετά με λένε ξινή..επειδή αρνούμαι να μιλάω μόνο και μόνο για να μιλάω.. σε άσχετους..για τα παιδιά μου..μπορεί και να ειμαι...:))
( ποιό ήταν το θέμα μας? i 've told you i will be rambling on things :P)

1 σχόλιο:

  1. Πρώτον να σου ζήσει η κόρη σου.Να είναι γερή και να μπορέσει να σταθεί όρθια (με την δική σου αρχικά πάντα βοήθεια) σε αυτό τον παρανοϊκό κόσμο.
    Όσο για την τύπισα στην παραλία υπάρχει ενα ρητό "Για να οδηγήσεις χρειάζεσαι άδεια οδήγησης ,για να κυνηγήσεις άδεια κυνηγιού,για να ψαρέψεις άδεια ψαρέματος.Ο καθένας όμως μπορεί να γίνει γονέας"
    Δεν είναι εύκολο να γίνεις γονεάς.Πολλοί κάνουνε παιδιά σαν μια ματαιόδοξη κίνηση να διαιωνήσουν κάτι απο τον εγωισμό τους.
    Συνέχισε την καλή δουλειά... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή