ΓΑΜΟΣ (βεβαίως βεβαίως)

Οι περισσότερες γυναίκες σ άυτον τον πλανήτη ,και ιδιαίτερα στην Ελλάδα, μεγαλώνουν -νομίζω οτι τα μυνήματα ξεκινάνε πριν τον απογαλακτισμό- με την ιδέα του γάμου και της οικογένειας. Οk το δεύτερο είναι και βιολογικό θέμα αλλά δεν υπάρχει κοριτσάκι που να μην έχει σκεφτεί την ημέρα του γάμου της. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο όλες ονειρεύονται περισσότερο τη μέρα του γάμου , αντε και το ταξίδι του μέλιτος,που μεταξύ μας ποτε δεν κατάλαβα γιατί λέγεται έτσι,ίσως φταίει το γεγονός ότι δεν πήγα καπου εξωτικά με πισίνες, καμήλες και σιάτσου στην παραλία.
"ΘΑ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙΣ",(αυτό γίνεται ούτως ή άλλως), "ΘΑ ΒΡΕΙΣ ΕΝΑ ΠΑΛΙΚΑΡΙ ΟΜΟΡΦΟ" (το 80% των Ελληνίδων μαμάδων εδώ συμπληρώνουν και το "πλούσιο" ,) "ΘΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙΤΕ" (εδώ πάντα ρωτούσα ΓΙΑΤΙ?) "ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΠΡΕΠΕΙ"(αποσιωπητικα) .... "ΕΕ ΘΑ ΚΑΝΕΤΕ ΚΑΙ ΕΝΑ ΔΥΟ ΠΑΙΔΑΚΙΑ" (εδώ ο αριθμός εξαρτάται απο τον ήδη υπαρχων αριθμό παιδιών στην οικογένεια της κοπέλας, αλλά και απο το πόσο πρόθυμη έιναι η γιαγια-to be να μεγαλώσει εγγόνια)
Έτσι μεγάλωσα και εγώ, παρόλου που συνέχιζα να κάνω την ερώτηση "ΓΙΑΤΙ?" ενώ είχα μεγαλώσει. Στα 28 μου λοιπον μετά από μια φλασιά-έτσι το λέω εγώ- βρήκα ένα παλικάρι όμορφο,που το ήξερα από το σχολείο ακόμα, όχι πλούσιο, γιατί η μαμά μου ευτυχώς άνηκε στην εξαίρεση του 20%, και παντρεύτηκα ,γιατί έτσι έπρεπε. Όταν πλησιάζεις τα 30,νομίζεις ότι έχεις βαρεθεί τα ποτά τα bar και τα ξενύχτια και ήδη συγκατοικείς το βλέπεις σαν μια φυσική κατάληξη και εσύ αλλά και ο υπόλοιπος οικογενειακός περίγυρος.Γιατι αλλιώς, τί στο διάολο κάνεις μαζί του ε? Στην αντίθετη περίπτωση φαντάζεσαι τον εαυτό σου γριά, γεροπαράξενη με καμια δεκαριά γάτες τριγύρω και εμένα μου άρεσαν πάντα τα σκυλιά. Το κανα λοιπόν ,όχι απο κεραυνοβόλο έρωτα αλλά σίγουρα απο αγάπη,και επειδή το θέλαμε και οι δυο, απλά και όμορφα χωρίς πολλές και χρονοβόρες προετοιμασίες
-"Καλά είσαι τρελή!?! Πότε θα τα προλάβεις όλα σε εναμιση μήνα?!? και απαντούσα πάντα με απορία " γιατί όχι?"
Εντάξει για να είμαι ειλικρινής ήταν όμορφα..λίγο στη φάση που βγήκα με το νυφικό απ το σπίτι και χειροκροτούσαν ένοιωσα σαν καρναβαλάκι και ήθελα να φωνάξω σκαστε,αλλά ευτυχώς κράτησε λίγο. Μετά στην εκκλησία μούδιασαν τα πόδια μου και διψούσα αλλά και αυτό πέρασε γρήγορα, επειδή είχε άλλο γάμο στο καπάκι και ο παπας βιαζότανε..και φυσικά αλυσιδωτες και ρητορικες σκεψεις: ..Aυτό ήταν? παντρεύομαι?οχι κορίτσι μου έχεις ήδη παντρευτεί αφου υπόγραψες ...άρα είναι θέμα τελετής απο δω και πέρα ..οκ θα τελειώσει κι αυτό... άντε να πάμε στο παρτυ μετά ,,γαμώ το θέλω να καπνίσω ενα τσιγάρο και να πιω λίγο κρασί..λευκό ,αυτό εδω το κόκκινο που δίνουν είναι σαν μαυροδάφνη...Λοιπόν κοριτσακί τέλος, παντρεύτηκες, και τί έγινε? Δεν αλλάζει τίποτα.. Ισως και αυτος σκεφτόταν το ίδιο ,γιατί κοιταζόμασταν κλεφτά και είμασταν ένα βήμα πριν ξεσπάσουμε σε γέλια, ίσως όλοι στη φάση αυτη σκέφτονται τα ίδια..who knows?
Πάντως μετά την ευφορία και την ανεξήγητα καλή διάθεση που έχεις για περίπου μια βδομάδα μετά (ίσως παίζει ρόλο και ότι το χρήμα ρέει ΚΑΝΟΝΙΚΑ και κυριολεκτικά απο το πουθενά) όλα βρήκαν τον παλιό γνώριμο ρυθμό της συγκατοίκησης..Πέρα απο μια βέρα στο δεξί δεν άλλαξε τίποτα ή ισως να άλλαξε κάτι προς το καλύτερο: κάναμε όνειρα , κοινά (τις περισσοτερες φορες) μέχρι που μου ήρθε η επόμενη φλασια-την ξαναλεω εγώ: ΠΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΩ ΜΑΝΑ?!? αυτο όμως είναι θέμα απο μόνο του!!:))Stay tuned..;)